Ingewisseld

Langzaam glijdend naar de rand van de afgrond, Mijn geest begint af te dalen in de duisternis, De put van de hel die constant uit het zicht op de loer ligt, Als een schaduw aan de randen van het bewustzijn, Een nachtmerrieachtige plek van onuitsprekelijke terreur, Waar joelende demonen wachten, hongerig naar hun prooi. Als een veroordeelde op weg naar het schavot, zie ik de loerende gezichten van de spottende menigte Mij oproepen om mezelf te redden, hun bespotting Als een gesel, terwijl ik afglijd in waanzin, Gewoon vergelding voor een verraderlijke dwaas, Verrader van lange tijd lijden en constante liefde. Maar doordringend in de omhullende duisternis, vang ik een glimp op van een speldenpuntje licht ver in de verte, Een onwrikbaar baken dat steeds helderder wordt, Terwijl het neerdaalt in de wolken van wanhoop, Proberend me te rukken uit de felle klauwen van de dood In de warmte en zonneschijn van oneindige liefde. Hoewel ik haar misschien verachtelijk heb behandeld, Haar wreed beschuldigd van onstandvastigheid, Ondanks haar verdriet en pijn, bleef ze trouw aan eeuwige beloften die lang in het verleden zijn gedaan, En door haar vallende tranen strekt ze haar liefdevolle armen uit Om me te dragen en zachtjes mijn gekwelde ziel. Dan, zonder waarschuwing, verandert mijn stemming plotseling, dramatisch slingerend van brute verlatenheid naar het andere uiterste van wilde opgetogenheid, en een duizelingwekkend gevoel van transcendente lichtheid doordrenkt mijn hele wezen, en vliegend vliegt mijn geest als een vuurspoor door de lucht.

Duizend stemmen vullen mijn hoofd als levende vlammen Met visioenen die als kwik door mijn gedachten stromen, En verheven door goddelijke kracht, zweef ik in een hallucinogene droomwereld, Waar pulserende caleidoscopische beelden gloeiende patronen in mijn geest beschrijven. Maar de euforische visioenen beginnen te snel te vervagen, En van de hemelse top van extase val ik terug naar de aarde in zelfhaat en wanhoop, Aangevallen demonen van jaloezie en twijfel Wiens aanval op mijn gebroken persoonlijkheid, Mijn paranoia voedt met hun hatelijke aandrang. Machteloos tegen de duistere vijanden die op de loer liggen Diep in de uithoeken van mijn zieke geest, Het harde geschreeuw van wiens stemmen mijn ziel beuken, ben ik ervan overtuigd dat ik de liefde niet waard ben, En verlaten in de strijd om gezond verstand, ben ik voor altijd veroordeeld tot een eenzame dood. Doorboord door de instrumenten van zelfbeschuldiging, val ik steeds verder in de vlammen van de hel, Veroordeeld door mijn misdaden tegen waarheid en goedheid, Maar mijn enige schild tegen meedogenloos lot, Ze is te vastbesloten om een ​​nederlaag te accepteren, Haar enige wapen de simpele kracht van haar liefde.

Eindelijk, na een lange strijd, gaat de storm liggen, En het schip van mijn ziel komt in rustiger water, Spoedig om een ​​veilige haven te vinden in haar liefdevolle armen. Zonder de reddingslijn van haar genereuze moed zou ik voor eeuwig verloren zijn gegaan in de diepte, schipbreuk geleden op de verraderlijke riffen van zelfmedelijden. Na verloop van tijd zal ik een zekere mate van innerlijke vrede vinden, en de bloedende snijwonden die mijn geest littekens bezorgen, zullen worden genezen door de zoete balsem van haar tedere liefde. Wat voor toekomstig geluk en vreugde ik ook vind, zal volledig te danken zijn aan haar weigering om me voor altijd in de duisternis te laten vallen, ik kan geen slimme woorden vinden die geschikt zijn om pretentieloze eigenschappen van geest en hart te beschrijven, die het kenmerk zijn van haar nobelheid van ziel, en mijn enige hoop op eeuwige redding zal zijn vanwege haar onbaatzuchtige toewijding en ongebreidelde vrijgevigheid van geest. De standvastigheid van haar onvoorwaardelijke liefde, legt de ijdelheid van mijn zelfrespect bloot, en in nederigheid zie ik deze simpele waarheid dat de blijvende kracht van haar bescheiden deugden zo genadig gegeven ondanks mijn wreedheid, mijn poort is naar verlossing en blijvende vrede.

Opgedragen aan de gracieuze dame die me zo vaak uit de duisternis naar het licht heeft getild..

Vergelijkbare verhalen