Een tweede kans (Pt. 2).

🕑 8 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

De volgende dagen gingen voorbij en Mary was beter geworden. Ze lachte altijd en maakte mij ook aan het lachen. Ik had haar meegenomen naar de film nadat ze op een dag had aangedrongen.

Daarna hadden we gewandeld en vertelde ze me over haar verleden en wat ze wilde voor haar toekomst. Ze was opgevoed als ouders toen ze jong was, maar naarmate ze ouder werd, waren de dingen veranderd. Haar ouders leken voortdurend ruzie te maken en de liefde die ze ooit voor elkaar hadden, verdween. Mary droomde ervan om de wereld rond te reizen en daarvoor had ze op de middelbare school haar best gedaan om naar de universiteit te gaan en studiebeurzen te krijgen.

Ze wilde in het buitenland studeren en ze zou eindelijk haar droom verwezenlijken om naar een ander land te gaan. Vanaf volgend semester zou ze in Engeland studeren. Omdat Mary zich een stuk beter voelde, ging ik ervan uit dat ze snel zou vertrekken, maar ik merkte dat ik niet wilde dat ze wegging. Ik was dol op haar geworden en zou haar gezelschap missen en de manier waarop ze me aan het lachen maakte. Ik dacht hierover na terwijl we aan het eten waren en besloot het haar te vragen.

"Hé, wanneer beginnen jullie met lessen?" Ik vroeg. Ze liet haar lepel vallen en antwoordde: 'Wil je dat ik vertrek? Ben ik een last geworden?' Ik zei: "Nee natuurlijk niet! Ik vroeg het alleen maar omdat… nou… ik wil niet dat je nu al weggaat." Ze glimlachte en ik kreeg het gevoel dat ze dat al wist. Ze pakte mijn hand en zei: "Ik heb nog een hele maand te gaan, maar ik weet niet zeker of ik hier moet blijven. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt dankbaar voor alles wat je hebt gedaan en ik geniet ervan tijd met je door te brengen, maar we hebben elkaar net ontmoet en ik denk niet dat het goed is dat ik zo lang in jouw huis zit." Ik zei haar dat dat onzin was en dat ze nog minstens een week moest blijven. Ze zei dat ze het niet zeker wist en trok het meest schattige gezicht terwijl ze erover nadacht.

Ik kon zien dat ze met me aan het sollen was en wilde dat ik een beetje smeekte. "Kom op Mary, je weet dat je wilt blijven. Oké, wat dacht je hiervan. Als je de nacht doorbrengt en erover nadenkt, heb ik morgenochtend een verrassing voor je die je misschien kan overtuigen om hier nog wat langer te blijven." Ik zei. Ze glimlachte toen en stemde toe.

Ze vertelde me dat ik niets voor haar hoefde te halen, maar ik zei haar dat ik dat zou doen omdat het morgen Kerstmis was. Toen ik dat zei, snakte ze naar adem en zei dat ze het helemaal vergeten was. "Oh mijn god, dat is waar! Ik moet ook iets voor je halen. Laten we naar het winkelcentrum gaan! Alsjeblieft!" Ik pakte mijn jas en we gingen op weg. Terwijl we aan het winkelen waren, vertelde ze me dat het de eerste kerst zou zijn die ze niet bij haar ouders zou doorbrengen.

Ze was daar bedroefd door, maar legde het opzij en haar gezicht klaarde op toen ze me vertelde dat ze ook iets voor haar vrienden moest kopen. We liepen enkele uren in het winkelcentrum en kochten een paar dingen en de hele tijd hield Mary mijn arm vast. Die momenten waren enkele van de gelukkigste die ik in een tijdje had gehad. We lachten, pasten wat kleren aan, deelden anekdotes over Kerstmis, en ik zat haar op een gegeven moment zelfs achterna nadat ze een grapje met me had uitgehaald.

Tegen het einde van de avond waren we onze problemen en ellende vergeten en genoten we gewoon van elkaars gezelschap. De volgende dag maakte ik haar wakker met de geur van koffie en een dienblad met eten. Nadat ze klaar was, gaf ik haar het cadeau dat ik voor haar had gekocht toen ze de vorige avond wat kleren aan het passen was. Het was een sjaal en een boek. Ze had me een paar dagen eerder verteld dat ze dol was op sjaals en ze zei ook dat ze een bepaald boek wilde lezen dat moeilijk te vinden was, maar ik had het een paar dagen eerder ook besteld.

Ze omhelsde me en ik voelde iets in me bewegen terwijl ze dat deed. Toen pakte ze iets van onder het bed en gaf het aan mij. Ik was verrast omdat ik haar niets zag kopen dat voor mij had kunnen zijn en ik was het grootste deel van de tijd bij haar. Ik vermoedde dat ze niet echt kleren paste en uitstapte nadat ik haar daar had achtergelaten. Toen ik het cadeau opendeed, zag ik tot mijn verbazing een horloge dat ik al een tijdje wilde hebben.

Ik kon me niet herinneren dat ik Mary erover had verteld, dus ik was benieuwd hoe ze het wist. Toen herinnerde ik me dat ik er een paar minuten naar had gestaard in het winkelcentrum, maar had besloten het niet te kopen. Hierdoor schaamde ik me voor wat ik haar had gegeven, maar ze vertelde me dat ze dol was op haar cadeau. Mijn ouders en broers en zussen kwamen eten en Mary maakte zich hier zorgen over omdat ze zei dat ze niet wilde dat mijn familie verkeerd over haar zou denken.

Ik vertelde haar dat mijn familie erg aardig was en dat ze haar situatie zouden begrijpen. Dus we zijn toen begonnen met het bereiden van het avondeten. Ik kwam erachter dat Mary heel goed kon koken en we besloten wat plezier te maken. Ik zette wat deuntjes op en tot mijn verbazing begon ze mee te zingen. Dit was spannend omdat ze dezelfde muzieksmaak had als ik.

We maakten salade, kip, rijst, pasta en nog wat andere dingen, gewoon voor de lol. Mary had haar haar in een paardenstaart gebonden en droeg een schort. Ze had wat eten op haar gezicht en was een beetje rommelig, maar ze zag er heel schattig uit. Ze was ook aan het dansen en begon me erin mee te slepen. Binnen enkele minuten waren we aan het zingen en dansen en was het eten nog niet helemaal klaar.

In plaats daarvan gooiden we het eten naar elkaar en hadden veel plezier. Ik begon haar te achtervolgen en toen ik haar eindelijk betrapte, kietelde ik haar. Ze was erg prikkelbaar en begon onbedaarlijk te lachen.

Toen ik stopte, realiseerde ik me hoeveel ik van haar hield. Ik had haar in mijn armen en ze lachte nog steeds, maar stopte toen ook. Ze keek me aan en er was een vonk in haar ogen. Heel langzaam bewoog ze haar lippen naar me toe en ik deed hetzelfde.

De tijd leek heel langzaam te gaan en ik hield mijn adem in terwijl onze lippen centimeters van elkaar verwijderd waren. Eindelijk boog ze zich naar me toe en kuste me. We stonden daar, niet bewegend behalve onze lippen. Mijn armen zakten naar beneden en ze legde haar handen op mijn achterhoofd.

Ik greep haar heupen en begon te lopen terwijl we bleven zoenen. Ze sloeg zachtjes tegen de muur en hijgde zachtjes. Haar mond had de rijkste smaak en voor het moment voelde ik iets zo sterk dat het overweldigend was. Ik legde mijn hand op haar wang en voelde de zachtheid van haar huid.

Dit ging langzaam, maar ik voelde de spanning toenemen terwijl onze lichamen opwarmden en ik voelde haar hart tegen mijn borstkas. We gingen even uit elkaar en keken elkaar aan. Daarna bleven we zoenen en langzaamaan begonnen we er meer gepassioneerd over te worden. Ze kuste me en ik voelde het verlangen om lief te hebben en bemind te worden met elke beweging van haar lippen en hoe ze haar armen om me heen sloeg.

Ik deed hetzelfde en voelde me alsof ik me al jaren niet had gevoeld. Niet sinds mijn vrouw stierf. Op dat moment stopte ik en stapte achteruit. Ze bleef tegen de muur staan ​​en staarde me aan terwijl ze op haar onderlip beet.

Het leek alsof ze alles begreep wat ik deed. Ze keek me gewoon aan met zachte ogen die me een veilig gevoel gaven. Ik was echter bang.

Ik wilde niet opnieuw verliefd worden en dezelfde pijn doormaken die ik had doorgemaakt. Ik dacht ook aan het leeftijdsverschil tussen ons en voelde me schuldig. Er gingen nog ongeveer een miljoen gedachten door mijn hoofd en op dat moment reikte Mary naar mijn hand. Ze kneep erin en bleef geduldig staan.

Ik wist niet wat ik moest doen dus ik omhelsde haar gewoon. Ik dacht na over wat er zou komen. Mary zou over een maand vertrekken, dus dat was nog een complicatie.

We bleven vele minuten in de positie waarin we ons bevonden toen ze uiteindelijk een stap achteruit deed en zei: "William, er zijn dingen in het leven waarvan we zouden willen dat ze niet waren gebeurd, maar we kunnen het verleden niet veranderen. De toekomst is altijd onzeker en we weten niet wat er gaat gebeuren. Een ding dat we wel weten is wat we voor ons zien. Het heden is de tijd waarin we beslissingen nemen die ons voor altijd zullen beïnvloeden en hoe we ze aanpakken bepaalt wie we zijn en wie we willen zijn. Ik ben bereid een risico te nemen en na te gaan wat ik denk dat me gelukkig kan maken.

Ben jij?"..

Vergelijkbare verhalen