Ritme en de Blue Line Ch 28

Na het eten rekenen.…

🕑 15 minuten minuten Liefdesverhalen verhalen

De avond nadat hij de ouders van Ryan had ontmoet, speelde Brody pool met Drew, Bax en Tolya in een sportbar in Arlington. Hij nam zijn schot, miste, deed een stap achteruit voor Drew en vertelde hen over het diner. "Haar vader vraagt ​​me of ik ooit voetbal heb gespeeld, omdat hij natuurlijk denkt dat dat de enige sport is die het waard is om te spelen." Brody schudde zijn hoofd. 'Jezus. Dus daar ben ik, op zoek naar een leuke manier om te zeggen: nee, ik wilde niet de sport spelen waar hij door geobsedeerd is.' 'Heeft hij je gevraagd naar je bedoelingen met zijn dochter?' Bax gaf hem een ​​elleboog.

'Zou mijn eerste vraag zijn geweest.' 'Bedoel je dat je hem binnen zou hebben gelaten?' Drew maakte een grapje en Bax lachte. 'Kom op, Brody. Dus haar vader is een grote voetbalfan, dus wat?' 'Ik zeg jullie, het was alsof de Twilight Zone en Leave It to Beaver samenkwamen.' Brody nam een ​​slok bier en leunde met zijn keu tegen de muur.

'Haar vader neemt me mee naar de studeerkamer, en daar zijn die twee enorme kasten, allemaal van glas, weet je?' Hij gebaarde met zijn handen om hun maat aan te geven. 'Ze moeten elke onderscheiding die haar broers ooit hebben gekregen hebben behouden en erin gestopt.' 'Is dat zo erg?' Drew deed een stap achteruit zodat Bax zijn beurt zou nemen. 'Ik bedoel dat veel mensen dat soort dingen bewaren.' "Niet zoals dit." Brody schudde zijn hoofd.

'Ik bedoel, alles. Die deelnamecertificaten die ze je geven als je zes jaar bent. Boxscores uit de kranten.

Oude truien en helmen.' 'Het had erger kunnen zijn,' zei Bax. 'Ik had de jockstraps kunnen houden.' Ze lachten er allemaal om. Bax nam zijn beurt en deed een stap opzij zodat Tolya de zijne kon nemen.

"En dan, o man." Brody wachtte terwijl Tolya schoot. 'Haar vader nam me mee naar boven om me dingen te laten zien die ze niet beneden hadden neergezet. Het was ongelooflijk, en dat bedoel ik niet op een goede manier. Geen ouders zouden zoveel spullen moeten houden.

'Drew lachte.' Je bent gewoon jaloers. '' Bijt me. 'Brody keek naar de tafel, liet zijn eerste schot zakken en miste het volgende, en maakte toen plaats voor Drew.' En haar moeder. Begrijp me niet verkeerd, ze is erg lief.

Maar ze kan geen spaghettisaus maken die de moeite waard is, en ze kocht de cheesecake. Hoe dan ook, ze is als een soort Stepford-vrouw. Het was allemaal 'is dat niet zo, Jim?' en 'Jim houdt daar niet van, hè Jim?' 'Hij huiverde.' Heel griezelig. "Ik zeg jullie, nu ik ze heb ontmoet, is het geen wonder dat Ryan niet veel met ze praat. Ze zijn bizar.

Leuk genoeg, maar bizar." 'Denk maar aan,' zei Bax terwijl hij in de rij ging staan, 'haar moeder heeft je waarschijnlijk als toekomstige schoonzoon in de rij gezet. Misschien kunnen ze je onderscheidingen daar ook in stoppen.' 'Bax, dat is zo niet grappig.' Brody keek hem gekweld aan. 'Vooral omdat je er waarschijnlijk geen zult winnen,' zei Drew, en hij lachte om Brody's blik.

x-x-x-x "Gaat het?" Lara steekt haar hoofd in Ryan's kamer. Harde, zware muziek stampte uit de luidsprekers. 'Ja, prima.

Waarom?' Ryan keek op van haar notitieboekje en zette de muziek zachter. Terwijl Brody met zijn teamgenoten op pad was, probeerde ze grip te krijgen op de voorbereiding op de tour. Sinds ze de avond ervoor terugkwam van het avondeten, was ze in een slechte bui geweest, dus ze had niet eens de moeite genomen om aan liedjes te werken.

'Hoe ging het eten gisteravond?' 'Geweldig. Ze dachten dat hij geweldig was.' 'Nou, dat is goed, is het niet?' Ryan haalde zijn schouders op. 'Beter dan het alternatief, denk ik. Ik had hem alleen moeten sturen, ik betwijfel of ze me zouden hebben gemist.' Lara duwde de deur open en stapte naar binnen. "Het had niet zo erg kunnen zijn.

Schreeuwden ze tegen je of zo?" 'Nee, hoewel je ze tijdens de rondleiding had moeten horen. Hoe zit het met je werk? Hoe zit het met je appartement?' Ryan snoof. 'Ik weet niet waarom ik dacht dat ik iets zou krijgen dat op een felicitatie leek. Ik lijk op die manier een blinde vlek te hebben.' 'Je weet dat het niet uitmaakt, Ry.

Je bent echt goed in wat je doet. We zijn echt goed in wat we doen, anders hadden ze ons niet meegenomen op de tour.' "Ik weet het." Ryan knikte. 'Het was gewoon vervelend. Zelfs een beetje gênant. Ik wed dat als een van Brody's broers en zussen zoiets zou zeggen, hun ouders een feestje zouden geven.' 'Nou, daarom hebben we de moeder van Mitch.' Lara grijnsde.

'Ze geeft ons een feestje en we hebben allerlei lol.' "Ja, dat zullen we doen." Ryan glimlachte geforceerd. 'Over moeders gesproken, ik ga nu naar de mijne. Wil je komen? Tijd voor vrouwenbinding en zo?' 'Nee, bedankt. Ik ben op dit moment geen goed gezelschap, denk ik niet.' 'Oké. Bel me als je van gedachten verandert.' "Zal ik doen.

Dank je." Ryan staarde naar haar notitieboekje en hoorde Lara vertrekken. Ze was jaloers op de nauwe relatie die Lara had met haar moeder. Ryan was nooit in de buurt van haarzelf geweest. Ze schudde haar hoofd, zette haar muziek harder en concentreerde zich op het maken van lijstjes in haar notitieboekje. x-x-x-x Op zondag wreef Brody zijn hand over zijn gezicht terwijl hij naar beneden ging om de post te halen die hij de dag ervoor was vergeten.

Het was bijna lunchtijd en hij vroeg zich af of Ryan had gegeten. Stomme vraag, dacht hij. Van wat hij had geleerd, at Ryan niet volgens een erg regelmatig schema.

'Hé, Brody.' Hij keek op van de brievenbus. "Hallo, Lara. Hoe gaat het?" "Goed en jij?" 'Niet slecht. Hé, Ryan heeft me over de tour verteld.

Gefeliciteerd. Ik vind het fantastisch; jullie zullen ze wegblazen.' "Bedankt." Ze knikte en keek hem aarzelend aan. 'Zeg, weet je of er iets met Ryan aan de hand is? Zijn er problemen bij haar ouders?' 'Nee, waarom? Ik heb sindsdien geen kans gehad om met haar te praten; we hebben telefoontag gedraaid.' 'Ze is in de problemen.

Ze heeft naar haar boze muziek geluisterd.' "Boze muziek?" Hij moest glimlachen. 'Het Dillinger-ontsnappingsplan, Converge, dat soort groepen. Ze denkt graag dat ik het niet opmerk, maar ik wel.' Lara trekt een gezicht. 'Je hebt geen idee hoe vaak ik dat soort dingen moest luisteren op de middelbare school en op de universiteit nadat er iets met haar familie was gebeurd.' 'Is ze nu thuis?' Lara rolt met haar ogen.

"Ze was in volle piekerigheid toen ik wegging, met muzikale begeleiding, en ik heb geen reden om te denken dat het veranderd is." "Ik begrijp dat gewaarschuwd is voorarm?" 'Ik zou er niet graag iemand onvoorbereid naartoe sturen.' "Zeer gewaardeerd. Zal ik mijn maandverband aandoen?" Lara lachte. 'Ik denk niet dat het zo erg is. Maar luister, kan ik je wat advies geven over Ryan? '' Ik ben een jongen. Als het om vrouwen gaat, hebben we al het advies nodig dat we kunnen krijgen.

Dat is wat mijn zus zegt. "Lara glimlacht." Ryan houdt veel dingen voor zichzelf. Ik heb de beste vriend-connectie, en ik ken de muziekaanwijzingen, dus ik weet wanneer ze van streek is.

Ik heb je deze keer de waarschuwing gegeven, maar ik zal niet altijd in de buurt zijn om het je te vertellen. '' Zie je, het is een meisjesding, ik wist het. 'Hij schudde zijn hoofd van gespeelde frustratie.' Wij mannen hebben geen kans.

"xxxx Ryan staarde naar het toetsenbord en het staarde terug. Ze haatte het als ze zo was, zo overstuur en gefrustreerd dat ze niet aan haar muziek kon werken.

Ze was in een slecht humeur sinds het diner bij haar ouders. huis. Niet alleen vanwege haar ouders en de manier waarop ze haar dat doosje hadden overhandigd, alsof ze elke indicatie van haar wilden wissen. Oké, ze zou toegeven dat ze daar misschien overdreven reageerde, maar zo voelde het.

alles wat haar broers ooit hadden gekregen, maar niets wat ze deed was goed genoeg. Ze herinnerden haar daaraan elke keer dat ze ze zag, waardoor ze zich afvroeg waarom ze het bleef proberen. Ze had zichzelf al zo lang voorgehouden dat ze dat niet deed. Ik heb de goedkeuring van haar ouders niet nodig of wil ze, en de meeste dagen geloofde ze het.

Dan zou er iets gebeuren, en ze besefte dat ze het wel wilde, en het tikte eh uit. Ze was ook boos op Brody's reactie, of het gebrek daaraan. Hoe kon hij niet zien hoe gekwetst ze was? Omdat ik zo'n goede actrice ben, dacht ze met een bitter lachje. Dat vond ze ook niet leuk; ze hield er niet van om te denken dat ze een van die vrouwen was die verwachtte dat haar vriend haar gedachten zou lezen. Lara zou haar vertellen dat ze gewoon eerlijk moet zijn tegen Brody, maar Ryan wist niet goed wat ze moest zeggen.

"Oh, Christus, dit heeft geen zin." Ryan stond op van het toetsenbord. De gitaar was ook niet goed geweest. Een deel van haar wilde haar ouders de schuld geven van deze droge periode, maar dat deed ze niet. Ze liet zich er dwars doorheen zitten, hield ze zichzelf voor, en daar kon niemand de schuld van krijgen behalve zijzelf.

Ze moest een manier vinden om het los te laten. Ze zette wat muziek aan, keek hoe laat het was en zag dat het al na de middag was. Op het juiste moment gromde haar maag. Ze liep naar de keuken, opende een paar kasten en pakte een zak met combo's. Ze at er een paar en leunde tegen de toonbank, luisterend naar nog wat krakende gitaarakkoorden die Lara gek maakten en zich afvragend wat ze nu moest doen, toen er op de deur werd geklopt.

'Hallo, Brody.' "Hallo." Hij leunde op de deurpost. 'Is het veilig om binnen te komen?' "Wat bedoelt u?" Ze deed een stap achteruit om hem binnen te laten. "Ik kwam Lara beneden tegen en ze zei dat je van streek was." Ryan haalde zijn schouders op en deed de deur dicht toen hij binnenkwam. Hij volgde haar naar de bank.

'Weet je niet of je van streek bent?' Hij luisterde even. "Als Lara gelijk heeft en de muziek is een indicatie, dan zou ik zeggen dat je niet gelukkig bent." 'Ik ben gewoon niet in een goede bui.' Ze ging zitten. "Wat eet je?" Brody griste de tas weg vanwege haar protesten. 'Combo's. Ik had honger.

Ze waren er.' Ze pakte de tas, maar hij hield hem buiten bereik. 'Weet je hoeveel zout er in dit spul zit?' 'Zodat ik geen zout bij mijn avondeten heb. Geef het terug.' "Ik kan het niet. Ik zou het mezelf nooit vergeven.

'Ryan maakte een gefrustreerd geluid en liet zich achterover op de bank zakken.' Brody, ik heb echt geen zin. '' Ryan, wat is er? '' Kan ik niet gewoon in een 'Natuurlijk, maar er moet een reden zijn.' Ze keek hem boos aan. 'Als ik zeg dat ik ongesteld ben, laat je me dan met rust?' 'Ik heb twee zussen en een moeder.

Zulke dingen maken me niet druk. 'Ryan liet haar gezicht in haar handen vallen en trok aan haar haar.' Oh, laat maar. '' Ryan, kom op. 'Hij leunde achterover en keek haar aan.' Voel je je niet goed of iets? Je hebt de rondleiding gehad, het diner met je ouders ging goed, dus wat is het? '' Ging goed? 'Ze staarde hem aan.' Ja, vanuit jouw standpunt bezien was dat zo. '' Kijk, dat begrijp ik je vader is helemaal geobsedeerd door sport, en ik neem aan dat je moeder tevreden is om mee te gaan.

Maar wat dan nog? Wilde je dat ik niet met ze opschiet? '' Ja, het is prima. Ik heb het onmogelijke gedaan, ik heb eindelijk iets gedaan dat ze kunnen goedkeuren. 'Hij glimlachte.' Ik zei toch dat ik tegen ouders kon. '' Dat is niet het verdomde punt! 'Ryan duwde zich op van de bank, miste Brody's verbaasde blik. en begon de kamer te ijsberen.

'Je hebt geen idee hoeveel moeite het me kostte om dat huis niet uit te lopen. Weet u wat er in die doos zat? Die van mijn moeder? '' Nee, dat heb je me nooit verteld. '' Wacht even.

'Ryan liep haar kamer binnen en kwam terug met de doos, die ze opende en aan hem overhandigde.' Hier, ga maar kijken. "" Oké. "Hij bladerde door de inhoud en terwijl Ryan wachtte, groeide haar woede en spanning.

Brody keek op." Dit zijn prijzen die je hebt gewonnen? "" Ja, en merk op hoe ze in een doos zitten? "Geen wonder dat ze was van streek, dacht hij. Brody legde de doos opzij; hij had geen idee wat hij moest zeggen. Ryan wachtte tot hij iets zei en snauwde toen hij dat niet deed. 'Merk op hoe ze niet eens op een verdomde koelkast staan, omdat ze niets te maken hebben met het rondschoppen van een bal? Weet je hoe frustrerend het is om daarheen te gaan? Ik weet niet waarom ik me zorgen maakte om je voor te stellen; je bent een atleet.

'' Kijk, ik '' De volgende keer dat ik ze zie, kan ik garanderen dat mijn vader een slimme opmerking zal maken over hoe ik sporters leuk vind voor hun geld, zelfs als ik niet van sporten hou. "Brody staarde alleen maar." Wat ben je? "" Ik weet niet waarom ik terug ga. Ik weet niet waarom ik überhaupt met ze praat. 'Ze gooide haar handen in de lucht.

'Heb je mijn kamer gezien toen je boven was?' "Ik weet het niet zeker." 'Nee, dat heb je niet gedaan, want het is een verdomd kantoor. Dat deden ze na mijn eerste semester. Elke keer als ik daarna terugkwam, sliep ik op de bank in de studeerkamer. Ik trok de volgende zomer bij een kamergenoot in.

Wat doen ouders dat? Maar Evan en JT, ze zullen die kamers als heiligdommen houden tot de dag dat ze sterven. ' Ryan bleef praten terwijl haar keel dichtknijpte. Ze was te boos voor tranen, hield ze zichzelf voor. "Daarom heb ik ze niet verteld over de tour.

Het maakt niet uit wat ik doe, hoe goed ik het doe of hoeveel geld ik verdien. Het zal nooit goed genoeg zijn, want ik draag geen shirt met een naam en nummer op de achterkant. "Deze tour is het grootste dat mij is overkomen, mijn vrienden, en wat zeggen ze? Geen goede baan, geen gelukwensen, nee. 'Ze schudde haar hoofd.' Dat zou op een soort goedkeuring duiden, en dat kunnen ze niet. Weet je, soms denk ik niet dat ze me zouden vergeven als muzikant, ook al was ik een jongen geweest.

'Brody keek haar verloren aan.' Een jongen? 'Ze lachte kort en krachtig.' Waarom denk ik dat ik de naam Ryan heb? Mijn vader was helemaal klaar om zijn eerstgeboren zoon naar zichzelf te vernoemen, en dan kom ik langs met het verkeerde sanitair. Mijn moeder vertelde hem eindelijk dat de namen van sommige jongens oké waren voor meisjes, en dus hier ben ik dan, vernoemd naar Nolan Ryan en Pat Riley. '' Ryan, je begrijpt niets.

'Brody stond op.' Het spijt me dat je ouders houden niet van wat je doet, maar je doet het, en je bent geweldig. Jullie zijn het allemaal. '' Ze vinden het niet gewoon 'niet leuk'.

Ze denken actief dat ik een idioot ben. Het is zo moeilijk om dit op je over te brengen. Je gezin is geweldig; perfecte foto. Jullie zouden waarschijnlijk een bank kunnen beroven en het zou hen helemaal niet door elkaar schudden. 'Ryan haalde diep adem om zichzelf te kalmeren, maar het werkte niet.' Ik wed dat ze een feestje hadden voor elke diploma-uitreiking, en toen je de NHL het was het beste ooit.

Ik vertel mijn ouders over de tour en jij hebt gezien wat er is gebeurd. Ik wist dat dat zou gebeuren, dus ik zei het je eerst. Ik wilde het je eerst vertellen. '' Ik weet het, en ik vond het geweldig. Dat heb ik je verteld.

'Ze legde haar handen op haar heupen en keek hem woedend aan.' Je was niet beter dan zij. Je was net zo enthousiast als wanneer ik je had verteld dat ik een paar sokken had gekocht. Maar dat had ik moeten weten, want je bent een atleet, en natuurlijk doet niets er meer toe dan sporten.

'Brody's uitdrukking verduisterde.' Dat is niet eerlijk. Je weet dat het een zware dag voor me was. Mijn broer vertelde me over zijn scheiding, en ik was net terug van de roadtrip.

'' Ja, het is net alsof ik met mijn ouders praat. Sport is de reden en het excuus voor alles. 'Even keken ze elkaar aan en de stilte bonsde in haar oren. Ze kon zich de laatste keer dat ze zo boos en alleen was gevoeld niet herinneren. Brody klemde zijn kaken op elkaar en had om het los te werken voordat hij kon spreken.

'Dat kun je niet doen. Je kunt mijn baan niet naar me overgeven alleen omdat je ouderlijke problemen hebt die je niet hebt opgelost. '' Ik hoef niets uit te zoeken.

Het is glashelder wat ze denken en wat jij denkt. 'Ze ontmoette zijn ogen en daagde hem uit om iets anders te zeggen. Brody haalde diep adem.' Oké, ik ga weg.

Ik kwam hier omdat ik je miste, en toen zag ik Lara en we waren allebei bezorgd om je. Maar ik denk dat je je nergens zorgen over hoeft te maken, als je het allemaal hebt geregeld. '' Ik doe dit zelf al jaren. Ik kan het blijven doen. 'Brody liep naar hem toe en pakte zijn tas.' Goed, je blijft het zelf doen.

'Ryan keek hem na en sloeg de deur achter zich dicht voor het minieme beetje voldoening dat het haar gaf….

Vergelijkbare verhalen