Noah: Zelfs de vliegende monsters zijn geil

🕑 13 minuten minuten Monster seks verhalen

'Heb je de grootte van die boot gezien?' vroeg Mahlah. 'Ja. Die Noah-knaap moet een paar planken tekort komen,' zei Salpaad, haar hoofd tikkend.

"Hier boven." 'Nee, het is zeker jouw beurt om voor hout te gaan,' brulde Noah, waardoor beide vrouwen ineenkrimpen. "Noah en zijn verdomde Gopherwood!" Salpaad siste de woorden bijna luid genoeg zodat iemand het over het gehamer heen kon horen. "En neem wat bloederige nagels terwijl je daar bent!" Noachs hoofd verscheen van boven een enorme houten overstek.

Beide vrouwen renden weg terwijl hij in hun richting staarde. Noah hield niet van mensen die zich met zijn werk bemoeiden en wat Noah betreft, alleen al het kijken naar zijn boot was storend. 'Hij zal een heel eind moeten gaan voor zijn bos,' mompelde Mahlah, starend over de kale hellingen.

"Er waren hier om te beginnen niet veel bomen in de buurt en nu hij dat monster heeft gebouwd, zijn er bijna geen bomen binnen een dag lopen.". "Niet populair.". "Ja, ga zo door Noah!" schreeuwde Salpaad sarcastisch. Geen van beide vrouwen durfde zich om te draaien toen het gehamer abrupt stopte.

"Waar ga je heen?". 'Ik zat eraan te denken om naar het plateau te gaan,' bekende Mahlah met schaamte. "Het plateau?" Er was maar één reden waarom vrouwen naar het plateau gingen.

'Ben je op zoek naar… je weet wel… met een van de vliegende reuzen?' Salpaads vraag ging bijna verloren in een kakofonie van hernieuwd, boos gehamer. 'Misschien wel,' gaf Mahlah toe. "Oh mijn god! Ik wist dat sommige vrouwen het deden, maar ik had geen idee dat jij…" Salpaads boek leek geen middenweg te hebben. Ofwel fluisterde ze zo zacht dat Mahlah de stem van haar vriendin nauwelijks kon horen, of het meisje schreeuwde luid genoeg om Noahs balken te laten trillen. "Hou je stem laag, wil je?".

"Heb jij… heb je het eerder gedaan?' vroeg Salpaad, terugvallend op haar nauwelijks-daar-volume. 'Ja,' gaf Mahlah toe, gloeiend van schaamte. 'Het is alleen dat… ik dacht niet… Hoe was het?'. Het was geweldig. Alle meisjes doen het,' zei ze terwijl ze Salpaad van top tot teen bekeek.

'Nou, bijna alle meisjes.'. 'Ik weet niet zeker of ik… mezelf aan een van die… beesten wil geven. "Ieder zijn ding, maar het is… geweldig." De vrouwen liepen een tijdje zwijgend verder.

"Dit is de… laatste klim," hijgde Mahlah. "Ik weet het.". "Als je kom naar boven…". "Dat weet ik ook," antwoordde Salpaad zacht.

Mahlah voelde de behoefte om haar meer onschuldige vriend te waarschuwen. "Je zult jezelf aanbieden aan een van… hen.". De vliegende demonen de pterodactylen, of zoals de mannen ze 'terror'dactyls noemen.

"Is het waar dat ze een langwerpige vierde vinger hebben?" Mahlah had nooit de vingers van de pterodactylus overwogen, langwerpig of anderszins. Er was een ander deel van een pterodactylus die had altijd haar aandacht opeisten.Dat deel werd zeker langwerpig in de aanwezigheid van menselijke vrouwen. vrouwtjes. 'Je moet natuurlijk op je hoede zijn voor de vrouwelijke pterodactylen,' waarschuwde Mahlah, terwijl ze zich tijdens de klim omhoog over een ongemakkelijke richel liet glijden.

Ze trok zichzelf omhoog met behulp van de knoestige stam van een jonge acacia. Hoewel de grotere bomen van de hellingen waren gekapt voor brandhout, waren er enkele struikgewas, waarvan de meeste hun kostbare bladeren en sap beschermden met brute stekels. "Waarom?" vroeg Salpaad, staande met haar handen op haar heupen. 'Omdat ze je net zo zeker opeten alsof je een schaap of een man bent. Maar de mannetjes… de mannetjes gebruiken ons vrouwen liever voor andere bezigheden.' Mahlah keek naar de horizon terwijl ze op adem kwam.

'Toen je vroeg naar de langwerpige lichaamsdelen… het deel dat langwerpig is…' Mahlah krulde de vingers van haar rechterhand tot een open vuist. 'Hun pikken zijn…' Mahlah trok haar open vuist uit haar kruis tot voorbij haar navel. Salpaad bed helder. "En je staat ze toe om…".

"Gebruik me?" zei Mahlah, met onverholen plezier over het ongemak van haar vriendin. Mahlah schonk haar vriend een gemene grijns. "En vond je het leuk?" vroeg Salpaad, denkend aan de grootte van het aanhangsel dat Mahlah met haar hand had beschreven. "Ik ga terug naar boven, nietwaar?". "Hoe vaak ben je daarboven geweest?".

"Dit wordt mijn vierde… beide laatste keren waren met dezelfde demon. Ik hoop dat hij er weer zal zijn.". "Hij?" Salpaad had nog nooit gehoord dat de demonen iets anders werden genoemd dan 'het' of 'hen'.

"Oh 'hij' is zeker een 'hij'." Salpaad was buiten adem toen ze de laatste helling op klauterde en Mahlah volgde over een breed, steenachtig plateau met een prachtig uitzicht op de bleke zee aan de verre horizon. Het was een spectaculair uitzicht, maar Salpaad was zich er terdege van bewust dat de twee vrouwen gelijkelijk te zien waren in hun verheven, blootgestelde positie. "Wat doen we?".

'We wachten. Normaal duurt het niet lang.' Mahlah maakte geen grapje. Salpaad dook instinctief weg toen een schaduw naar haar toe snelde. "Niet bukken, het is veel veiliger als je ze gewoon laat…" en Mahlah was weg in een flap van leerachtige vleugels.

Salpaad keek in paniek om zich heen toen ze werd geteisterd door een donkere windvlaag. De lucht zelf leek te splijten toen een schrille, onmenselijke kreet in Salpaads lichaam spietste. Ze deinsde achteruit en zag hoe Mahlah in de lucht werd getild door een wezen met vleugels als van een donkere engel.

Mahlah glimlachte. "Het is hem dezelfde!". Een aparte schaduw slokte Salpaad op en ze draaide zich om toen een van de andere wezens vlak voor haar op de grond viel.

"Oh nee," kreunde ze, plotseling geconfronteerd met de realiteit van een naderende demon. Toen het wezen dichterbij kwam, wist Salpaad niet of het haar zou opeten of… Het wezen spreidde zijn vleugels. Salpaads ogen vielen neer.

Het wezen was beslist een man en het was klaarblijkelijk blij haar te zien. In plaats van te overdrijven, had Mahlah de afmetingen onderschat. "Wat zal ik doen?" schreeuwde Salpaad.

Het wezen stopte, duidelijk gealarmeerd door de kreet van de mens. Er was een vreemd soort druk in Salpaads hoofd… ze wist echt niet wat ze moest doen. "Doe je kleren uit!" Mahla belde. "Wat?" gilde Salpaad.

Ze durfde haar ogen geen moment van het schepsel af te houden en toch slaagde ze erin zichzelf zo te kantelen dat ze Mahlah vanuit haar ooghoeken kon zien. Haar vriendin was niet meer dan een klodder roze en bruin vlees, maar Salpaad kon zien dat ze knielde alsof ze aan het aanbidden was. Haar demon stond achter haar met zijn hoofd achterover. Salpaad realiseerde zich met een schrik dat ze had gezocht. Haar volle aandacht was op haar vriend gericht geweest en toch… en toch stond het wezen in precies dezelfde positie als toen ze zich omdraaide.

Er was geen twijfel dat het haar had kunnen nemen als het dat had gewild, maar dat was duidelijk niet hoe dit werkte. Het was wachten; wachten om aanbeden te worden. Mahlah had haar verteld dat ze naakt moest zijn om het te doen; Salpaad had de positie gezien die ze moest aannemen. Salpaad trok aan haar kleren en vond het spannend om zich in de open lucht uit te kleden; in aanwezigheid van een vliegende demon.

Toen haar zachte, blote vlees te zien was, kwam de grimmige waarheid naar huis dat ze een seksueel speeltje was, een hulpeloos speeltje. Een deel van Salpaad wilde vluchten; wilde ontsnappen, maar een ander dieper deel van haar accepteerde de angst en eiste dat ze zich overgaf en de behandeling accepteerde waardoor Mahlah terugkwam voor meer. Salpaad wist genoeg zonder de details van wat er moest gebeuren volledig te begrijpen.

Ze viel op haar knieën met haar hoofd naar beneden gebogen en haar achterste in de lucht. Op precies dezelfde manier als de demon van Mahlah had gedaan, bewoog Salpaads demon zich achter haar en bood zijn vlezige staf aan. Salpaad reikte terug tussen haar gespreide benen en sloeg haar hand eromheen. Het wezen bewoog toen ze het aanraakte.

Er was geen behoefte aan een les over hoe ze het werktuig van de demon moest behandelen dat nodig was om geaaid te worden. Salpaad interpreteerde de geluiden en bewegingen van het wezen en gebruikte ze als leidraad voor de bewegingssnelheid terwijl ze de schede heen en weer trok over de binnenkern. Ofwel de schede trok zich terug of de kern strekte zich hoe dan ook uit. Salpaad vond de ervaring fascinerend toen de gladde, glibberige lul zichzelf volledig blootlegde. Een vrouwelijke kreun deed Salpaad weer bij zinnen.

Paniekerige ogen verwachtten dat Mahlah zou worden aangevallen, maar ze zat op handen en knieën voor haar wezen terwijl het draaide, duidelijk de vork tussen haar benen duwend. Haar paren. Niet van aangezicht tot aangezicht zoals mensen dat deden, maar als dieren. Salpaad wilde dat ook….

Het beestje raakte de dikke kop van zijn pik tegen de put van Salpaads anus. Zou het erin gaan drukken? Een groeiende sensatie van duister genot vulde Salpaad. Zou ze het kunnen stoppen als dat zo was? Zou ze dat willen?.

Salpaad beefde ongecontroleerd van nerveuze opwinding. Het zou echt gaan gebeuren. Ze zou het laten gebeuren. Met dit… dit wezen; het wezen dat werkeloos de kop van zijn pik door de spleet tussen haar benen liet lopen. Er gebeurde niets meer.

Salpaad slikte. Deed het schepsel dit om haar te martelen? Ze trok aan de gevoelige speen van haar bungelende rechterborst om te proberen de spanning in haar lichaam te verminderen. "Je moet het doen!" Mahla belde.

Doe wat? dacht Salpaad in paniek. Salpaads lichaam wist wat het wilde. Een innerlijke honger vroeg om gestild te worden; een leegte eiste opgevuld te worden. Salpaad reikte terug tussen haar benen en tilde het gewicht van de kloppende pik op en leidde hem naar de warmte bovenaan haar met vocht gevulde spleet.

Jeugdige gretigheid eiste dat ze terugduwde… en dat deed ze. "Oooh!" schreeuwde ze. Even verstijfd van verbazing viel Salpaads mond ongelovig open. Langzaam besef drong door in Salpaads verdoofde geest - ze was voor altijd veranderd. Ze had zichzelf aan een demon gegeven.

Daar kon nu niets meer aan veranderen. Zijn pik zat in haar. Zou ze er spijt van krijgen? Ze wist het niet… maar ze wist wel dat ze, nu ze het had gedaan, de kans moest grijpen. De hete pik van de demon zat in haar.

Salpaad haalde diep en kalm adem. Het gebruikte haar lichaam. Het aanvankelijke ongemak ging voorbij en maakte plaats voor een onverwacht gevoel van tevredenheid… en opwinding. Met een droge mond duwde Salpaad zichzelf naar achteren en nam steeds meer van de lul van het schepsel tot het diep in haar buik nestelde, zwaar en krachtig.

Het wezen leek blij te zijn opgesloten in haar lichaam. Het gaf geen reactie toen Salpaad toegaf aan de eisen van haar eigen lichaam en heen en weer begon te glijden op de vlezige poot. Een warboel van verwarde reacties vulde Salpaads hoofd.

Hoe sneller ze ging, hoe sneller ze wilde gaan. Twijfels smolten weg toen de reflexen van haar lichaam het overnamen. Het was ruw. Het was instinctief toen ze zichzelf naar voren schuifelde en weer terugduwde.

De slagen werden dieper, bevredigender. De adem werd uit Salpaads lichaam verdreven terwijl ze gehuld was in een muskusachtige, opwindende mannengeur. Terwijl Salpaad langzamer tot stilstand kwam, bleef de grote kolom pulserend mannelijk vlees op haar lichaam beuken en haar ritme precies nabootsen, alsof het door eenvoudige observatie had geleerd wat ze nodig had. Ze was overgeleverd aan zijn bewegingen; haar plezier nam toe naarmate haar lichaam zich aanpaste aan de hardheid die steeds weer in haar werd gedreven. Het rekte haar wijd uit, waardoor ze zich een stuk speelgoed voelde; ze werd gebruikt voor zijn amusement, om mee te spelen.

En toch… zo voelde het niet. Het voelde als een daad van aanbidding, maar aanbad zij de demon… of aanbad hij haar?. Salpaads lichaam eiste verlichting van de verschrikkelijke behoefte die zich in haar had ontwikkeld. Haar gezwollen kutje vulde haar lichaam met seksuele warmte; een hitte die groeide tot het overweldigend was.

Het wezen begon op haar af te komen en voegde zijn eigen geluiden toe aan haar opgetogen gegil toen het in haar omhoog kwam. De lengte van de lul betekende dat hij tegen de baarmoederhals van Salpaad stootte, terwijl de toenemende breedte haar steeds verder uitbreidde. Oh, het deed pijn - maar het plezier ervan was overweldigend. Salpaad hoorde weer vrouwengeschreeuw maar nam niet de moeite om te kijken; het waren geen kreten van pijn. Buiten de grenzen van schaamte of vernedering, wilde Salpaad zo schreeuwen; zo wilde laten schreeuwen.

Ze had het sneller en harder en dieper nodig en ze moest met haar vingers wrijven… Salpaad bereikte een staat van opwinding waarvan ze niet wist dat ze bestond. Het was alsof ze de deur had gevonden van een plezierpaleis dat in haar eigen lichaam verborgen was geweest. Sensaties stroomden door haar heen, waardoor haar maag van tevoren een knoop doormaakte. Andere spieren verkrampten, alsof ze overweldigd waren door de eisen van de energie die door haar zenuwen stroomde.

Geneukt door een demon. Het wezen brulde en Salpaad was verre van bang, maar explodeerde met voorheen onbekende genoegens: haar zenuwuiteinden sprongen op met elektrische schokken terwijl de hitte zich tussen haar benen verspreidde. Salpaad's vingers grepen naar haar gezwollen schaamlippen terwijl ze rond de pik werden gestrekt, kloppend en pulserend in haar vagina. Elke polsslag leek gepaard te gaan met een warme stroom vloeistof die langs Salpaads dijen stroomde.

Was ze vol van het zaad van de demon?. Plotseling trok de hitte zich terug, Salpaad achterlatend met een wanhopige leegte. "Ik neem aan dat je je vermaakt hebt?" vroeg Mahlah. 'Ik…' Salpaad kreunde, haar stem een ​​beverig ratelend geluid. Dat geratel was genoeg om haar vriendin te verraden hoe ze zich voelde.

Salpaad merkte dat ze niet in staat was om op te staan, zo sterk was de reactie van haar lichaam op het vrijkomen van genot. Ze verlangde er wanhopig naar dat het weer zou gebeuren; haar geest was gevuld met de behoefte om het opnieuw te doen; zichzelf aanbieden, genomen worden. Ze begreep heel goed Mahlah's verlangen om weer naar het plateau te gaan voor een nieuwe sessie.

'Ze zijn snel,' zei Mahlah. "Maar ze hebben me nooit in de steek gelaten." Salpaad wist precies wat Mahlah bedoelde. Zelfs nu, slechts enkele seconden na haar orgasme, had Salpaad het gevoel dat haar plezier werd ingedamd, hoger en hoger bouwend totdat een demon langskwam en haar deed ontploffen van opwinding… het zou door haar lichaam razen, alle spanning wegspoelend en spanningen en spanningen van het moderne leven. De spieren leken samen te klemmen in een stille echo van de sensatie, maar er was geen kracht en geen patroon zoals er was geweest toen de demon de vrijlating had gesynchroniseerd.

Mahlah streelde Salpaads gevoede wang. 'In feite… elke keer dat ik hier ben geweest, was het beter dan de vorige.' Als dat waar was, kon Salpaad niet wachten tot de volgende keer. "Kom op," zei Mahlah, Salpaad overeind trekkend, "het lijkt alsof er een storm opsteekt en ik zou hier niet graag vastzitten als het zou gaan regenen."…

Vergelijkbare verhalen