Ellis the Warrior Girl - Hoofdstuk twee

Het pittige avontuur van Ellis gaat verder...…

🕑 11 minuten minuten Rechte seks verhalen

Het bed is overvol en veel comfortabeler dan het vuil waarop ik gewoonlijk slaap. Als ik wakker word, rol ik uit de puinhoop van kussens en val ik op de houten vloer. Na zo'n tien minuten slapen daar, sta ik eindelijk op en kleed me om van mijn slaapkleren naar mijn gebruikelijke kleding en besluit naar beneden te gaan.

Stein slaapt blijkbaar op de receptie. Dit realiseer ik me als ik hem op een kruk zie zitten, armen gekruist en zijn hoofd erin. Ook verwisselde hij zijn mintgroene schort voor een perzikroze. Ik ga voor het bureau staan ​​en prik hem met het handvat van mijn zwaard.

Hij begint te bewegen, mompelt en knippert met zijn ogen, en staart me in het gezicht. "Mijn, wat een mooie site om te zien in de ochtend." Zegt hij, zijn ogen nog half gesloten. 'Leuk. Dus waarom val je elke avond flauw bij een receptie?' Hij strekt zijn armen uit.

"Wachten op andere leuke en gemakkelijke meisjes. Of op iedereen die echt voor hun kamer wil betalen." Ik frons. 'Dus, wie heeft er nog meer aangeboden je te helpen?' Hij antwoordt niet. 'Precies.

Dus, zijn er mensen waar ik de informatie uit moet slaan?' Ik stopte mijn zwaard zo dreigend mogelijk terug in de schede. 'Nou… Begin langzaam…' Hij steunt op zijn ellebogen, duidelijk niet gewend om zoveel na te denken nadat hij net wakker is geworden. 'Er is één man die waarschijnlijk veel informatie kan ophoesten. Lamia-man.

Iets met een F.' Lamia's. Ik heb altijd het gevoel gehad dat hun bestaan ​​het meest droevig was. Geen benen, alleen een slangenstaart, maar hun schubben scheiden genoeg rond de heupen om ondeugende stukjes te onthullen.

Voor altijd vervloekt dat hun dijen tegen elkaar wrijven. Wat, zoals elk meisje dat een paar slecht passende kousen heeft moeten dragen, kan opmerken, het slechtste is dat ooit is bedacht. Blijkbaar ben ik weer aan het uitwijken, terwijl Stein met zijn vingers knipt en mijn aandacht probeert te krijgen. 'Ellis, luister.

Voor zover ik weet, is hij een beetje een informant. Hij vertelt de hogere kringen wat hij weet.' 'En dat weet je zeker? Het brengt ons nergens heen als dit gewoon ketterij is, beste man.' Hij knikt. 'Positief. Hij is een slang.' 'Ik zou je moeten slaan voor die woordspeling.' 'Ik zou me moeten slaan voor die woordspeling. Hoe dan ook…' Hij krabt op zijn achterhoofd.

'Makkelijk te herkennen. Aardbeiblond, heel lang en pittig. Overal littekens. Meestal blauwe plekken.

Gele ogen.' "… We hebben het zeker niet over een boze kattenjongen?" Lamia's zijn zich zeer bewust van hun uiterlijk. Alles wat als ongewoon wordt beschouwd, wordt bijna altijd afgewezen door andere lamia's. Het is triest, echt waar. Maar Stein knikt en zegt: 'Positief. Maar mooie jurken, dat geef ik toe.' Hij kijkt omhoog naar de houten planken van het plafond.

'Affron. Dat is het.' Lamia's staan ​​ook bekend om hun vreselijke namen. "Zo, waar vind ik de levende tegenstelling?" Stein kijkt weer op me neer. 'Er is hier in de buurt een taverne, die Fromm's heet.

Meestal gaat hij daarheen en drinkt hij zichzelf half dood.' Hij pauzeert. 'Niet alsof ik daar ooit zoveel tijd heb doorgebracht.' Ik rol met mijn ogen. 'Maar de zaak gaat niet open voor nog een goed…' Hij werpt een blik op de staande klok naast de deur en dan weer naar mij.

"8 uur of zo." Ik zucht. 'Dus, wat valt hier acht uur lang te doen?' Hij trekt een wenkbrauw op en grijnst. "Ik ga terug naar bed." Ik draai me om en loop naar de trap. 'Ik heb de loper voor deze plek, weet je,' zegt Stein met een zingende stem.

"En ik heb een zwaard" antwoord ik in een ander ritme en begin de trap op te lopen en terug naar mijn kamer. - Mijn vader was niet een van die psycho's die hun dochter als zoon opvoedden. Hij was ook niet de man die zijn kind dwong een krijger zoals hij te worden.

Hij wilde gewoon een kind, en als ze een krijger wilde worden, was dat geweldig. Een krijger zijn vereist discipline, en ik had veel… Eigenaardigheden. Voor de korte versie: ik raak snel afgeleid, zoals je hebt gezien. Alles heeft een plek om naar binnen te gaan, en als het daar niet gaat, word ik helemaal gek. Als je mijn vader ooit ziet, vraag hem dan naar het incident met de boekenreeks.

Ik ben zenuwachtig en raak alles aan. Ik heb kleren aan flarden gescheurd als ze aan het eind beginnen te rafelen. Kijk, mijn vader slaagde erin om me deze eigenaardigheden te laten negeren.

Maar zodra ik alleen reisde, had ik niemand om discipline te geven, en ik was weer bezig met het scheuren van mijn rokken. Wat ik probeer te bereiken, is dat ik in een smerige taverne zat, probeerde een kom met notenmix op mijn servet te organiseren en een gin-tonic te drinken die ik met wat geld had gekocht Ik schudde Stein uit, naast een lamia kerel die de meest zijdezachte gewaden droeg die ik ooit had gezien. En een gesprek beginnen met "Hallo, mag ik je kleren voelen?" lijkt me een heel slecht idee. Maar deze man.

Holy fuck, deze man. Een pluizige bos haar naar achteren getrokken met een rood lint, waardoor een met littekens versierd gezicht en een razend paarse blauwe plek op zijn linkerwang te zien was. X'en en rechte lijnen die langs zijn gezichtsuitdrukking liepen en doorliepen in zijn nek, die onder zijn gewaad verdween. Blauwe gewaden gewikkeld rond een duidelijk broos frame, waarschijnlijk nog meer littekens verbergend, maar het zag er in ieder geval mooi uit.

Zijn staart was waarschijnlijk het meest mannelijke aan hem, bloedrode schubben en een gele onderbuik. Ik dacht dat hij misschien alleen maar probeerde te bedriegen. Toen opende hij zijn mond om te proberen een nieuwe vulling te krijgen, en er kwam het meest beverige uit dat ik ooit had gehoord.

Alle verwachtingen werden onmiddellijk verbrijzeld, omdat ik me realiseerde dat ik deze man kon bankdrukken. Ik voelde een ongelooflijke hoeveelheid medelijden met hem toen de barman hem voorbijgaf en regelrecht naar de harpij ging die eruitzag alsof hij iedereen in de bar aan flarden kon scheuren. Omdat hij met zijn klauwen zwaaide, was het gemakkelijk te zien dat hij erover nadacht. Maar ik moest me concentreren op de slappe kerel naast me.

"Ik wil in." Ik zei uiteindelijk, en als een goede verklikker, antwoordde hij met een "Ik heb geen idee waar je het over hebt." Ik zucht, geërgerd. 'Kijk, je weet verdomd goed waar ik het over heb. Ik kan mensen in elkaar slaan en afpersen.' Hij laat zijn kin in zijn hand rusten en kijkt geamuseerd. "Ik zal het overwegen." Het medelijden is weg. De barman komt ons allebei weer voorbij.

"HEY! ALS DE MAN ZEGT DAT HIJ EEN BIJVULLING WIL, KRIJGT HIJ EEN VERDOMDE BIJVULLING!" Ik schreeuw naar hem. De hele bar valt stil terwijl de barman de mijne en het drankje van mijn nieuwe vriend wankel vult. Hem waar ik medelijden mee heb.

Hij wordt heen en weer geslingerd door de rest van zijn klanten en ik heb hem gewoon de stuipen op het lijf gejaagd. Chatter begint terug te keren naar de bar en de lamia nipt van zijn radioactief groen gekleurde drankje. "Glad. Affron." zegt hij, terwijl hij een hand uitsteekt met vakkundig gemanicuurde en superscherpe nagels.

Ik neem zijn hand in de mijne. 'Ellis. Dus, doe ik mee?' Hij trekt zijn hand terug en krabt aan mijn handpalmen, de lul. 'Zoals ik al zei, ik zal erover nadenken, schat.' Hij drinkt de rest van zijn drankje leeg en gooit het glas weer op tafel. 'Misschien kan ik je wel overtuigen.' ' zeg ik terwijl ik dichter naar hem toe leun.

'Ik heb een hotelkamer een paar straten verderop.' Hij glimlacht en voelt zich best goed over zichzelf met alle drank die hij heeft ingeslikt. "Waarom wachten? Niemand lijkt echt onze kant op te kijken…" Ik voel zijn hand langs mijn dij wrijven en langs mijn rok strijken. 'Omdat,' zeg ik, terwijl ik zijn hand oppak en weer op zijn eigen staart leg, 'ik denk dat het veilig is om te zeggen dat we allebei normen hebben.' Hij grijnst.

'Wees dan maar de weg. Als ze trappen hebben, help je me er wel op.' - De trappen waren gemakkelijk. Sluipen door Stein was het moeilijkste.

Ik wilde niet dat hij wist dat ik mannen rondsleurde om hem te helpen, ik denk niet dat hij het zou goedkeuren. Affron leunde comfortabel op mijn bed terwijl ik mijn kleren uittrok, zijn ogen gesloten. "Leuke plek heb je hier.

Wie heb je ervoor moeten neuken?" "Zelf betaald." Ik loog, gleed uit mijn jurk en liet hem op mijn voeten vallen. Hij liet een droog lachje horen. 'Alsjeblieft.

Het is duidelijk dat je niet lang op één plek blijft.' Hij opent een oog en staart me aan. 'Bovendien staarde die man achter de receptie gaten door je heen. En…' zegt hij, terwijl hij me met een klauwende hand dichterbij wenkt.

Ik loop naar hem toe en zwaai met mijn heupen bij elke stap. Zodra ik dichtbij genoeg ben, trekt hij me op het bed, bovenop hem. 'Je bent bereid met me naar bed te gaan om vooruit te komen.' Zijn staart wikkelt zich strak om mijn been, zodat ik niet weg kan. Zijn tanden scharrelen in mijn nek voordat ze naar beneden kauwen, waardoor ik ineenkrimp en… ik bloed.

'Dus jij bent ook een vampier?' Ik zeg. 'Nee. Ik hou gewoon van hoe je proeft…' mompelt hij, zijn dunne tong likt in mijn bloed. Zijn staart komt los en glijdt omhoog, tegen mijn klit wrijvend. Ik huiver en laat mijn hoofd tegen zijn borst rusten, terwijl ik me zachtjes aan zijn gewaad vastklem.

Ze zijn zo zacht als ik dacht. Misschien beter. "Mijn, je onderwerpt je gemakkelijk…" fluistert hij, grijnzend. Hij drukt snel het puntje van zijn staart in me, zo veel als hij kan zonder me veel pijn te doen. Ik knars op mijn tanden en laat mijn huiveringwekkende adem erdoorheen terwijl hij langzaam begint te stoten, elke keer een beetje meer naar binnen duwend.

Een hand gaat door mijn haar en grijpt het stevig vast, stoten worden grilliger en harder. Het doet pijn, maar ik doe alsof ik kreun en hijg om hem te plezieren. "Jij kleine slet." Hij gromt, zijn stem is niet meer bibberig, maar hees en bijna buiten adem. Hij trekt zich terug en draait me om, een arm drukt me tegen zijn borst.

Sterker dan hij eruit ziet. Hij veegt zijn gewaad opzij met zijn staart, waardoor zijn stijve zichtbaar wordt. Hij bijt hard op mijn schouder en gaat tegen het hoofdeinde zitten.

Zijn handen grijpen mijn benen, spreiden ze uit elkaar en grijpen ze stevig vast, zijn pik op mijn spleet plaatsend. "Smeek om mij." Hij gromt, nagels graven zich in mijn dijen. Ik leun met mijn hoofd achterover, mijn handen weer om zijn gewaad geklemd. "P-alsjeblieft…" zeg ik hijgend.

"Neuk me. Gebruik me." Hij grijnst en laat zijn hoektanden zien. "Kan wat werk gebruiken, maar goed genoeg." Hij slaat mijn heupen tegen de zijne en verspilt geen tijd om een ​​snel tempo op te voeren. Hij is groot, elke stoot scheurt me praktisch uit elkaar, maar hij is nog steeds redelijk goed, en het zou waarschijnlijk beter zijn als hij niet bleef proberen om stukken uit mijn schouder te scheuren. Toch kreun en schud ik, en hij hijgt steeds beledigingen in mijn oor.

"Vertel me dat je er dol op bent." Hij kreunt, zijn ene hand gaat omhoog en knijpt stevig in mijn tepel. ik gil. "We zullen?" Hij knijpt ruw in de rest van mijn borst, waarbij zijn nagels de huid dreigen te doorboren.

'Ja, ik vind het geweldig…' hijgde ik en probeerde niet te schreeuwen. 'Zeg me dat ik de beste ben die je ooit hebt gehad…' Hij is dichtbij, zijn gekreun wordt luider, zijn stem wordt heeser. "J-jij bent de beste…" kreun ik terug.

Ten slotte sluit ik mijn ogen en kom klaar, plezier dat me grijpt en huivert, een verstikte kreun die door mijn keel scheurt. Hij knijpt me stevig vast en komt bij me binnen, en hapt nog een laatste keer in mijn nek om zichzelf op te sluiten. "Ik doe mee, toch?" Hij haalt zijn mond eraf en knikt.

"J-ja. Ik zal een goed woordje doen…" Hij leunt zijn hoofd achterover. "God, ik ben moe." Ik zucht.

'Je kunt hier slapen, maar ga weg voordat ik wakker word.' Hij steekt zijn hand op en wrijft in zijn ogen. 'Ja, ja. Dat kan ik wel.' Hij ziet er misschien uit als een puppy die te vaak is geschopt, maar hij is slim en realiseert zich dat ik hem waarschijnlijk door het raam zal zien als ik zijn gezicht 's ochtends moet zien. Voordat ik hier veel meer over kan nadenken, val ik in slaap.

- Ik ben nogal chagrijnig als ik 's morgens wakker word en Stein lastig val. "Tot nu toe gaat alles soepel." "Mhm." mompelt hij en bladert door een boek op de balie. "Ik ga de stad redden, de kwaadaardige opperheer verslaan…" Hij blijft naar het boek staren.

'Wreek je vrouw en zo.' Hij stopt en kijkt me aan. "Belofte." Hij glimlacht, geen grijns, niet sarcastisch, maar hij glimlacht echt. 'Is er een plek waar ik kan ontbijten? Ik ben uitgehongerd, heb gisteren amper gegeten.' Hij staat op van zijn kruk en strekt zijn armen. 'Ik ken een paar plaatsen.

En ik kan het bureau wel een uur of zo verlaten.' Grijnzend pak ik zijn hand en begin hem naar de deur te slepen. "Leid de weg!" "… Ik vind het kleed dat je aan hebt erg mooi. Heel zacht.' 'Mooi, hè? Je gelooft het nooit, ik werd vanmorgen wakker en het was vlak naast mijn bed…"..

Vergelijkbare verhalen