Wat gebeurt er in het donker: deel

Meisje gaat naar een gothic nachtclub op zoek naar een vermiste vriend en wordt uiteindelijk geneukt…

🕑 12 minuten minuten Bovennatuurlijk verhalen

Alle gezond verstand van de wereld zei me niet te gaan. Maar ik moest. Ik had gelachen toen Damian me voor het eerst vertelde dat hij een vampier was en ik had het hilarisch gevonden toen hij me had verteld over de vampierclub in de stad. Niets van dat alles is nu grappig. Ik had naar Damian moeten luisteren.

Ik wist dat hij alleen naar me toe kwam als hij in de problemen zat, maar ik kon het niet serieus nemen, ik bedoel, wie zou er in vampiers geloven? En zelfs als vampiers echt waren, waarom zouden ze dan een klein stadje als het mijne kiezen om in te crashen. Als gezond verstand iets was dat ik miste (en dat was het ook), had ik op zijn minst de politie moeten bellen. Damian werd drie weken geleden vermist. Ze hadden hem kunnen gaan zoeken, maar nee, dit moest ik voor mezelf doen.

Mijn voetstappen echoden luid terwijl ik me een weg baande door de donkere bondgenoot. Mijn zwarte leren kniehoge laarzen deden het niet goed voor stealth en ik was blij dat ik besloot de weg te gaan van feestganger dan spion. Ik bereikte de deur van de club waar een lange en bleke man stond, helemaal in het zwart gekleed en een leren choker om zijn nek.

'Ik heb je hier nog niet eerder gezien,' zei hij terwijl ik naar hem toe liep en hem mijn identiteitsbewijs overhandigde. "Nieuw hier," zei ik en dit was waar, ik was net ongeveer drie maanden geleden naar deze stad verhuisd, rond dezelfde tijd dat ik Damian ontmoette. "Bent u op zoek naar iemand?" hij vroeg. "Er zijn altijd meisjes zoals jij die hier komen, ze zijn altijd op zoek naar iemand en ze gaan nooit hetzelfde weg." Ik probeerde zijn woorden te analyseren, maar mijn gedachten werden onderbroken door het geluid van zijn koude lach en toen het geluid van de dikke metalen deur die openging.

"Veel plezier." Ik knikte met mijn hoofd en liep naar binnen. Binnen was een magische plek. Niet in de conventionele zin van het woord.

Alle muren waren zwart geverfd en daarop stonden in rood gespoten woorden die op bloed leken. De dansvloer was vol met bleke Goten die bewogen, dansten en ronddraaiden op het geluid van de muziek terwijl mist over de vloer bewoog. Rondom de dansvloer stonden tafels die allemaal versierd waren met rode zijden tafelkleden en zwarte rozen. Ik bewoog me over de dansvloer en naar de bar waar ik merkte dat verschillende ogen me volgden.

'Ik heb je nog niet eerder gezien,' zei de barman net als de bewaker. "Ik ben nieuw." 'Moet wel,' zei hij met een verrassend verleidelijke stem. 'Je zoekt vast iemand.' Ik keek op. 'En zou je me kunnen helpen als ik dat was?' Hij glimlachte terwijl hij een paar lange hoektanden liet zien.

"Ik ken iedereen die hier binnenkomt, als er iemand is die je wilt vinden, dan kan ik ze je aanwijzen." Ik heb erover nagedacht. Wat kan het kwaad om te vragen of hij wist waar Damian was? Als hij het niet wist, kon ik mijn zoektocht alleen voortzetten. 'Ik ben op zoek naar een man die Damian heet.' De blik op het smetteloze gezicht van de barman veranderde plotseling.

Het was niet meer speels zoals het enkele seconden geleden was geweest, hij keek nu serieuzer en iets in mij begon op zichzelf te krullen. 'Ik ken er twee, je zult me ​​details moeten geven.' Ik zuchtte en begon Damian te beschrijven. "Hij is ongeveer 1,80 meter lang, zwart haar tot op de schouders en het is steil.

Hij is erg bleek, wit, heeft lange vingernagels die normaal zwart geverfd zijn, en blauwe ogen." 'O, die,' hij keek omhoog naar een balkon dat ik nog niet eerder had gezien, iets boven me. Er stond een gestalte van een man die op ons neerkeek. In de verduisterde club kon ik geen details onderscheiden en voordat ik tijd had om goed te kijken, bewoog hij zich buiten mijn kijkbereik. 'Hij is daarboven.' Ik bedankte de man en liep naar links, een paar wenteltrappen op.

Mijn hart begon te kloppen toen ik hoopte dat het waar was dat dit mijn Damian was. Of me in ieder geval naar meer aanwijzingen zou leiden over waar hij heen ging. Toen ik bovenaan de trap kwam, werd ik begroet door drie paar rode ogen en één paar blauwe. "Damiaan!" Ik gilde bijna van vreugde toen ik hem op een leren bank herkende. Ik begon naar hem toe te rennen maar stopte toen ik me realiseerde dat hij niet zo blij was om mij te zien als ik was om hem te zien.

"Wie is deze mooie kleine roos?" vroeg de man naast hem. Damian hief nauwelijks zijn hoofd op vanuit zijn neerwaartse positie. 'Alice,' sprak hij. Hoewel zijn stem iets hols had, voelde ik er wat warmte in. Iets dat me deed denken aan de laatste keer dat ik hem zag, herinnerde me aan de liefde die ik hem ontzegde.

'Alice, hè? Dat is een mooie naam,' ging de andere man verder. "Waarom kom je niet bij ons zitten schat, we zullen niet veel bijten." Ik negeerde de avances van de andere man en sprak rechtstreeks met Damian. 'Damian we moeten gaan, ik maakte me zo'n zorgen om je.' Hij liet zijn hoofd weer zakken. 'Alice, je had hier niet moeten komen,' zei Damian en ik voelde een hint van een waarschuwing.

Iets zei me dat ik moest rennen, maar ik kon me niet bewegen. 'Dat is een mooi korset dat je draagt,' zei iemand achter me. Ik draaide me snel om en zag een man met krullend blond haar iets te dicht bij me staan.

Toen ik dit gebied voor het eerst betrad, zat hij links van Damian. Ik had hem helemaal niet zien bewegen. 'Ik zou je er graag uit willen halen,' vervolgde de blondine, me aankijkend alsof ik iets te eten had.

'John,' riep Damian, en zijn stem veranderde plotseling in iets hards. "Ga terug, ze is van mij." Damian stond op en liep naar me toe terwijl de anderen bewogen en zich terugtrokken in de nabije duisternis. 'Damian kom naar huis,' fluisterde ik toen hij dichtbij genoeg was.

Mijn stem zou niet luider verheffen dan dat. "Geloof je me nu?" "Wat?" 'Geloof je wat ik je heb verteld?' Ik schudde eerst mijn hoofd en ze slaagden erin een zwak, "Ja." Op dat moment, toen het ja mijn lippen verliet, voelde ik Damian's beweging over de mijne. Zijn tong gleed in mijn mond en wikkelde zich om de mijne, en toen veel langzamer dan het was gebeurd, trok hij zich van me af en staarde in mijn ogen.

'Waarom geef je nu zoveel om me?' hij vroeg. 'Het leek je nooit iets te kunnen schelen, je was altijd met een andere jongen. Waarom doe ik er nu toe?' Weer voelde ik een harde toon uit zijn zachte stem komen. 'Kom, laten we naar huis gaan,' herhaalde ik nog een keer. "Waarom?" hij vroeg.

"Dus ik kan toekijken hoe je wordt geneukt door elke andere kerel die langskomt?" Ik hoorde de anderen grinniken vanuit de duisternis. "Je was altijd al een slet, ik zag het gewoon niet eerder." "Nee, zo is het niet." "Echt waar? Zo leek het toen ik op de bank moest slapen en ik je elke nacht kon horen kreunen." Op dat moment kwamen de andere twee naast me, elk nam mijn hand alsof ze een kind leidde. 'Je hebt me nooit gewild,' zei Damian.

"Dat is niet waar!" 'Niet waar? Bewijs het dan.' "Bewijs het?" Voordat ik het wist zat ik op mijn knieën met weinig idee hoe ik daar kwam. Ik keek op naar de anderen en realiseerde me dat de ene hand op mijn hoofd lag terwijl de andere me vasthield en dat ik geduwd moest zijn. 'Ik begrijp het niet,' zei ik. "O, jij niet?" Damian sprak alsof hij tegen een kind sprak dat stom speelde.

"Nou, ik denk dat ik het dan wat duidelijker voor je moet maken." Zijn handen gingen naar de rits van zijn broek en ritsten ze open, terwijl hij met zijn andere hand zijn lul eruit trok. Ik keek op, niet langer verward. "Nou, ga je gang." Ik wierp nog een laatste blik op Damian, greep toen de schacht met mijn hand en bewoog langzaam de kop ervan in mijn mond, in het besef dat hij kort daarna een heel stuk groter was dan ik me had voorgesteld.

Zodra ik het puntje van mijn hoofd in mijn mond kreeg, begon ik er lichtjes op te zuigen toen de emoties me begonnen te overstromen. 'Doe het alsof je het meent,' zei hij, nu vriendelijker, terwijl zijn stem aan het eind van de zin in een soort kreun verbrak. Ik bewoog wat sneller en nam er meer van in mijn mond. Ik sloot mijn ogen terwijl mijn hand een heel klein beetje omhoog ging terwijl mijn mond naar beneden bewoog. Ik liet de achterkant van mijn tong tegen de onderkant van zijn hoofd wrijven en ik hoorde een zacht gekreun toen ik sneller begon te bewegen, en dit zelf langzaamaan ook leuk begon te vinden.

Ik klemde mijn lippen om hem heen en maakte meer zuigkracht terwijl mijn hoofd langzaam op en neer bewoog en hem in een gestaag tempo in en uit nam. Ik opende mijn ogen net toen de blondine mijn haar om zijn vuist wikkelde en het stevig vasthield. Hij duwde mijn hoofd en duwde meer in mijn mond dan ik had voorbereid, waardoor ik een halve seconde moest kokhalzen in Damiains pik.

De ander, die me eerder vasthield, stond nu naast me af te trekken. De blondine gaf me een paar seconden om over het kokhalzen heen te komen en ging toen verder met mijn hoofd te duwen. Na de eerste duw raakte ik eraan gewend hoe diep Damian's pik in mijn mond ging en uiteindelijk vergat ik dat de blondine mijn hoofd duwde terwijl ik mijn greep op zijn pik verstevigde en harder zoog. "Stop." Met dit bevel stopte de blondine, terwijl Damian zijn lul uit mijn mond haalde.

Damian liep naar de leren bank en ging zitten terwijl de andere twee me van de grond trokken en naar Damian liepen. Damian glimlachte toen ze me aan hem voorstelden en liet zijn hand langs mijn zij naar mijn heupen glijden en reikte onder mijn rok, terwijl hij mijn kutje door mijn zijden strings voelde. "Nou, dat is schokkend, je bent helemaal nat," zei hij semi-sarcastisch. Hij leunde naar voren.

Hij tilde mijn minirok op, bracht een hoektand naar de string en brak het dunne touwtje waarmee het werd opgehouden met één beet. Het viel op de grond en liet mijn poesje bloot. Toen hij er tevreden mee leek te zijn, leunde hij achterover.

Toen de anderen me dichter naar hem toe brachten, lieten ze me los. 'Je weet wat je moet doen; alleen god weet hoeveel oefening je hebt gehad.' De anderen deden een stap achteruit en wachtten tot ik zou bewegen. "Is dit wat je wilt?" vroeg ik, mijn stem klonk iets verleidelijker dan ik bedoelde.

Er verscheen een glimlach op Damian's gezicht. "Is dit wat je wilt?" zei hij, maar ik bespeurde een zweem van gemengde betekenis in zijn woorden. Ik kwam toen naar hem toe, terwijl hij zijn hand uitstak en me bij mijn heupen greep. Zijn aanraking voelde verrassend warm aan voor iemand die ondood had moeten zijn. Hij zette mij bovenop hem.

Zijn pik bonsde en mijn poesje kon het voelen, waardoor ik alleen maar natter werd. Ik wilde hem zo graag dat ik erom zou hebben gesmeekt als hij het wilde, maar terwijl ik naar hem keek, dacht ik bij mezelf dat dit moest zijn wat hij wilde. Mijn lippen omsloten zijn pik terwijl ik op en neer ging, mijn clit ontmoette de punt van zijn pik en zijn ogen werden een klein beetje groter van verbazing. Ik zag hem zijn mond openen om iets te zeggen, maar hij moet van gedachten zijn veranderd.

Ik tilde mijn heupen op en greep zijn pik om hem recht te trekken, gleed toen met mijn lichaam naar beneden en duwde zijn hele pik in mij. 'Ga weg,' beval hij grommend, terwijl zijn handen mijn heupen weer vonden. Ik kon ze niet horen weglopen vanwege de luide muziek, maar ik wist zeker dat ze zijn bevelen opvolgden.

Ik rustte een beetje en werd minder gespannen. Het voelde zo geweldig om hem in mij te hebben, ik kon niet geloven dat ik dit al zo lang had gemist. Ik zat gewoon een paar minuten zo, niet in staat om me te bewegen, gewoon voelend hoe perfect zijn pik in me paste, alsof die voorbestemd was om samen te zijn. Damian liet zijn hoofd achterover vallen, zijn lange haar bewoog weg van zijn gezicht, en daarmee begon hij zijn heupen op en neer te bewegen. 'Uhh…' was het enige geluid dat ik eerst kon maken, want om de een of andere reden was het gevoel dat hij in mij zat een aangename schok voor mijn zintuigen.

Mijn lichaam tintelde overal en voor korte momenten vergat ik te ademen terwijl mijn ogen weigerden open te blijven. Ik voelde zijn adem tegen mijn nek drukken toen hij sneller in en uit me begon te bewegen, en toen stopte hij abrupt. "Waarom?" was het enige wat ik kon vragen terwijl ik mijn lichaam tegen het zijne leunde. Hij keek me aan met liefde in zijn ogen. 'Omdat ik wilde dat je volledig op de hoogte was.' "Bewust van wat?" "Van dit." Net toen de werelden zijn lippen verlieten voelde ik iets scherps onder mijn huid kruipen.

In het begin was het pijnlijk, maar hoe dieper de scherpte ging, hoe beter het voelde. Het klikte toen, hij heeft me tenslotte verteld dat hij een vampier was en niet mensen bijt wat vampiers doen? Wordt vervolgd…..

Vergelijkbare verhalen